شناسایی تأثیر کیفیت روابط انسانی کارکنان در ارزیابی آنان از کیفیت زندگی کاری(مورد مطالعه: کارکنان شرکت صبا نیرو)

کیفیت زندگی کاری، مفهومی کلان است که در برگیرنده ابعادی مانند مطلوبیت فیزیکی و مطلوبیت روانی محیط کار است. هدف اصلی این مقاله، سنجش ارزیابی کارکنان شرکت صبانیرو از کیفیت زندگی کاری بود. چهارچوب نظری با استفاده از نظریه روابط انسانی ارائه شد. این پژوهش به روش پیمایشی انجام شد و با تکنیک پرسشنامه کـه دارای اعتبار صوری و اعتبار سازه ای و اعتماد (آلفای کرونباخ متغیـر اعتمـاد اجتمـاعی 0/90، مشـارکت اجتمـاعی 0/72، انسجام اجتماعی 0/73 و کیفیت زندگی کاری 0/87) به گردآوری اطلاعات اقدام شد.جامعه آماری پـژوهش حاضـر را کلیه کارکنان شرکت صبانیرو تشکیل می دهند که بر اساس آمار سال 1389، تعداد کارکنان ایـن شـرکت بـالغ بـر 5000 نفر میباشد که تعداد 200 نفر از این کارکنان به عنوان نمونه آماری بر اساس فرمول کوکران و با اسـتعانت از روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب شده اند. از این تعداد 22 نفر را زنان و 178 نفـر را مـردان تشـکیل مـی دهنـد. نتیجه ای که از این مطالعه به دست آمد بیانگر آن است که: ارزیابی کارکنان از کیفیت زندگی کاری تحت تأثیر روابـط محیط کار از جمله اعتماد اجتماعی، همبستگی و انسجام اجتماعی و مشارکت اجتماعی مـی باشـد و در روابـط محـیط کار انسجام اجتماعی تأثیر مستقیم بیشتری بر ارزیابی کارکنان از کیفیت زندگی کاری نشان می دهد. ارزیابی کارکنـان از کیفیت زندگی کاری تحت تأثیر متغیرهای زمینه ای از جمله درآمد، سطح تحصیلات، سابقه کاری قرار دارد.